ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ

 

Γεωγραφικά τοποθετημένη στο ανατολικό τμήμα της Μεσογείου, η Ελλάδα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θάλασσα. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, η κοινωνική, η οικονομική και η πολιτιστική ζωή της διαμορφώνονταν σε μεγάλο βαθμό μέσα από αυτή τη στενή σχέση.

Η ακτογραμμή της Ελλάδας καταλαμβάνει περίπου 16.000 χλμ. Μεγάλο μέρος της αντιστοιχεί στα χιλιάδες κατοικημένα και ακατοίκητα νησιά και τις βραχονησίδες του Ιονίου και του Αιγαίου. Η έντονη ποικιλομορφία του αναγλύφου προσδίδει στις ακτές ιδιαίτερη οικολογική αξία, η οποία είναι ακόμη μεγαλύτερη στα νησιά λόγω ακριβώς του αυτόνομου γεωγραφικού τους χαρακτήρα.

Το θαλάσσιο περιβάλλον της Ελλάδας χαρακτηρίζεται από πλούσια βιοποικιλότητα. Από τα 579 είδη ψαριών που ζουν στη Μεσόγειο, 447 απαντώνται στις ελληνικές θάλασσες. Ξεχωριστό είναι το ενδιαφέρον που παρουσιάζει η παράκτια ζώνη, αφού στις βραχώδεις ακτές και στο θαλάσσιο τμήμα της συγκεντρώνονται τα περισσότερα είδη (ενδημικά και μη), που βρίσκουν εδώ τις κατάλληλες περιοχές για την αναπαραγωγή και τη διατροφή τους - εξαιρετική η σημασία των λιβαδιών της Ποσειδωνίας (Posidonia oceanica). Η μεσογειακή φώκια (Monachus monachus) και η χελώνα καρέτα (Caretta caretta) είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα σπάνιων και απειλούμενων ειδών για την επιβίωση των οποίων έχουν μοναδική σημασία τα παράκτια ενδιαιτήματα και οι παραλίες της χώρας μας. (Ενδιαίτημα ονομάζουμε μια περιοχή όπου ζουν, αναπαράγονται και τρέφονται συγκεκριμένα είδη φυτών και ζώων.)

 

Απειλές

Η Μεσόγειος είναι μια κλειστή θάλασσα, η οποία όμως επικοινωνεί με τον Ατλαντικό Ωκεανό, τη Μαύρη Θάλασσα και την Ερυθρά Θάλασσα. Ο περίκλειστος χαρακτήρας της την καθιστά ιδιαίτερα ευαίσθητη στη ρύπανση. Οι ελληνικές ακτές, καθώς βρίσκονται στο ανατολικότερο άκρο αυτής της κλειστής λεκάνης, είναι περισσότερο ευάλωτες σε μια σειρά σοβαρούς κινδύνους.

Ρύπανση

Μια από τις σοβαρότερες απειλές για τις ελληνικές θάλασσες και ακτές είναι η ρύπανση από βιομηχανικά απόβλητα και διαρροές πετρελαίου. Στη Μεσόγειο έχουν επισημανθεί 115 περιοχές όπου παρατηρούνται υψηλά επίπεδα ρύπανσης. Στην Ελλάδα τέτοιες περιοχές βρίσκονται στους κόλπους Θερμαϊκό, Πατραϊκό και Σαρωνικό - και ιδιαίτερα στην Ελευσίνα. Η οικιστική και βιομηχανική ανάπτυξη κατά μήκος των ακτών, που δεν συνοδεύεται από την απαραίτητη υποδομή για την επεξεργασία των λυμάτων, αποτελεί άλλη μια σημαντική πηγή θαλάσσιας ρύπανσης. Καταστροφικές συνέπειες έχει και η υπερβολική χρήση λιπασμάτων, αφού μέσω των επιφανειακών απορροών και των υπόγειων υδροφορέων μεταφέρεται στη θάλασσα νερό με υψηλή περιεκτικότητα σε θρεπτικές ουσίες, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τον ευτροφισμό των θαλασσών μας. (Ευτροφισμό ονομάζουμε την υπερβολική ανάπτυξη φυτικών οργανισμών σε μια λίμνη ή σε μια θαλάσσια περιοχή, που οδηγεί στην εξάντληση του οξυγόνου -το οποίο υπάρχει στο νερό- και στη διαταραχή της οικολογικής ισορροπίας στο συγκεκριμένο οικοσύστημα.) Αλλαγή του φυσικού χαρακτήρα των ακτών Οι αμμοληψίες, οι εκχερσώσεις και η αυθαίρετη εκμετάλλευση των παραλιών για τουριστικούς σκοπούς αλλοιώνουν τη δυναμική των ελληνικών ακτών, με αποτέλεσμα την εδαφική διάβρωση.

Υπεραλίευση

Η αλιεία με μη επιλεκτικά εργαλεία και με τη βοήθεια της τεχνολογίας έχει επιφέρει εξάντληση ή σημαντική μείωση των ιχθυαποθεμάτων. Ένα παράδειγμα αποτελούν τα συρόμενα εργαλεία (μηχανότρατες) που, ειδικά όταν χρησιμοποιούνται στην παράκτια ζώνη, προκαλούν μεγάλη καταστροφή ισοπεδώνοντας ό,τι καλύπτει το βυθό της θάλασσας και εξαφανίζοντας κάθε μορφή ζωής που εξαρτάται από αυτόν. Επιπλέον, η χρήση μη επιλεκτικών αλιευτικών εργαλείων ευθύνεται για το θάνατο πολλών θαλάσσιων θηλαστικών (π.χ. δελφίνια και φώκιες) και χελωνών ετησίως, που μπλέκονται σε αυτά και πνίγονται. Πραγματική μάστιγα αποτελεί για τη χώρα μας και η παράνομη αλιεία. Η χρήση αλιευτικού εξοπλισμού κατά παράβαση των ορίων που θέτει η ελληνική νομοθεσία, η αλιεία σε περιόδους απαγόρευσης και η χρήση χημικών και εκρηκτικών ουσιών πλήττουν σοβαρά τα ιχθυαποθέματα.

www.wwf.gr

 

Οι θάλασσές απειλούνται από την χημική μόλυνση 

 

Η θάλασσα, οι λίμνες και οι ποταμοί έχουν γίνει τόποι αποχετεύσεως. Εκεί καταλήγουν όλες οι ουσίες που μολύνουν το περιβάλλον. Η βροχή ξεπλένει την ατμόσφαιρα ή από το θειικό οξύ ή από το χλώριο και καθαρίζει τη γη από τα εντομοκτόνα. Τα πετρελαιοφόρα συγκρούονται και βυθίζονται. Ποταμοί και λίμνες δηλητηριάζονται. Αυτή είναι η χημική καταστροφή των νερών. 

Υπάρχει όμως και η μηχανική καταστροφή, ιδιαίτερα στις ευαίσθητες ζώνες των ωκεανών. Τα αλιευτικά λυμαίνονται στις ηπειρωτικές υφαλοκρηπίδες. Τα διάφορα έργα που γίνονται στα λιμάνια για να εμποδίσουν την διάβρωση των ακτών έχουν σαν αποτέλεσμα την διαταραχή στη φυσική ροή των θαλάσσιων ρευμάτων και ιζημάτων κατά μήκος των ακτών. Τα έργα αποξηράνσεως παράκτιων ελών, τα τοξικά κατάλοιπα της βιομηχανίας, οι κυνηγοί σουβενίρ που καταστρέφουν τους κοραλλιογενείς βράχους κι οι πυρηνικές δοκιμές καταμεσής του ωκεανού, όλα αυτά αποτελούν τη μηχανική καταστροφή των θαλασσών. Είναι φανερό σήμερα, πως το πρόβλημα της επιβίωσης είναι ένα και το αυτό. Πρέπει να υπερασπίσουμε την υγρή περιουσία μας και τους ίδιους τους εαυτούς μας. Πρέπει να σταματήσουμε να καταστρέφουμε τον κόσμο, καταστρέφοντας τις θάλασσες, γιατί δεν υπάρχει άλλο μέρος για να καταφύγουμε άλλος πλανήτης, όπου θα μπορούσαν να ζήσουν πλάσματα σαν και εμάς, που η ζωή μας εξαρτάτε από το νερό.  

 

Πηγή :Εγκυκλοπαίδεια Κουστώ εκδόσεις <<ΑΛΚΥΩΝ>>  1985

 

Οι παράκτιες ζώνες   

 

      Υπάρχουν πολλές αποφασιστικής σημασίας ζώνες για τη ζωή των ανθρώπων και των ζώων, καμία όμως δεν είναι τόσο σημαντική όσο οι περιοχές των θαλάσσιων ακτών. Εκεί έγιναν αισθητοί κατά πρώτο λόγο οι αντίκτυποι του πολιτισμού, γιατί εκεί, στις εκβολές κυρίως των ποταμών χτίστηκαν οι μεγαλύτερες πόλεις. Οι θαλάσσιες περιοχές που βρίσκονται κοντά στις ακτές, οι περιοχές της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας είναι πλούσιες σε ζωή. Ζει εκεί μεγάλη ποικιλία ειδών. Σε μερικές περιοχές του κόσμου, όπως στα ανοικτά των δυτικών ακτών της Νότιας Αμερικής, η Ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Σε άλλες όμως χώρες, όπως στον Αρκτικό ωκεανό, στα ανοικτά της Σιβηρίας η Ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα προχωρεί 500 μίλια μέσα από την θάλασσα. Γενικά, η υφαλοκρηπίδα εκτείνεται από την ακτή ως το σημείο όπου τα νερά έχουν βάθος γύρο στα 200 μέτρα.

      Η γραμμή αυτή όμως, αν και είναι σύνορο, παρουσιάζει αστάθεια. Με την παλίρροια τα νερά άλλοτε ανεβαίνουν σκεπάζοντας μεγαλύτερο μέρος της ξηράς και άλλοτε κατεβαίνουν. Οι ποταμοί μεταφέρουν λάσπη προς τη θάλασσα. Τα κύματα χτυπούν την ακτή και την διαβρώνουν εδώ και εκεί, ενώ αλλού μεταφέρουν κατακάθια και επεκτείνουν την ξηρά. Εξάλλου, διάφορα ζώα των ακτών συντελούν στην ασάφεια των συνόρων - τα αμφίβια ζώα και υδρόβια πουλιά κάνουν χρήση τόσο της στεριάς όσο και της θάλασσας, αφού και τα δύο αυτά στοιχεία τους είναι απαραίτητα για τη ζωή τους. Στα ανοιχτά, η μορφή του ωκεανού αλλάζει, γιατί υπάρχουν στο βυθό βαθιές λεκάνες και ψηλά βουνά καθώς και ηφαιστειογενή υψίπεδα, βαθιά, πολύ βαθιά χάσματα που προχωρούν σε βάθος 10.000 μέτρων στο εσωτερικό της γης. Στις περιοχές αυτές οι οργανισμοί σπανίζουν, γιατί το φως του ήλιου, που είναι απαραίτητο για τη ζωή των φυτών, δεν μπορεί να εισχωρήσει πέρα από ένα λεπτό σχετικά στρώμα της επιφάνειας. Έτσι, το θέαμα που παρουσιάζει ο ανοικτός ωκεανός είναι μονότονο σε σύγκριση με το θέαμα που παρουσιάζουν οι περιοχές κοντά στις ακτές, γιατί στον ανοικτό ωκεανό η ζωή σπανίζει

.

Πηγή :Εγκυκλοπαίδεια Κουστώ εκδόσεις <<ΑΛΚΥΩΝ>>  1985

 

Η ευαισθησία των περιοχών του βυθού       

 

       Οι τοξικές ουσίες φτάνουν όλες στη θάλασσα. Ένα μεγάλο μέρος από αυτές κατεβαίνουν  στο βυθό. Οι βαριές ουσίες κατεβαίνουν γρήγορα στον πυθμένα. πολλές διαλυμένες χημικές ουσίες που βρίσκονται στους ιστούς των διάφορων ζωικών και φυτικών οργανισμών βυθίζονται αργά ή γρήγορα όταν οι ζωντανοί αυτοί οργανισμοί πεθάνουν και πέσουν στον πυθμένα. Μερικές ενώσεις υδραργύρου είναι αβλαβείς για τους ζωντανούς οργανισμούς στη μορφή που φτάνουν στη θάλασσα. Όταν όμως φτάσουν στο βυθό μετατρέπονται από τα βακτηρίδια σε μεθύλιο υδράργυρο που είναι θανατηφόρος. Στα ανοιχτά των πόλεων, βρίσκουμε στα κατακάθια σαφή μαρτυρία αυτού του είδους της μολύνσεως. Ένας επιστήμονας, ερευνώντας της αιτίες της καταστροφής ορισμένων ζωικών και φυτικών ειδών σε μία θαλάσσια περιοχή στα ανοιχτά του Λος Άντζελες, διατύπωσε την άποψη πως σε ορισμένες περιοχές που επιβάλλουν αποχετεύσεις από την πόλη, υπήρχαν εκμεταλλεύσιμες ποσότητες βαρέων μετάλλων. 

 Τα κοράλλια είναι υπερβολικά ευαίσθητα σε κάθε είδους ιζήματα, και στα μη τοξικά. Συνηθισμένοι στα πολύ καθαρά νερά των τροπικών περιοχών, οι πολύποδες των κοραλλιών (που εκκρίνουν της ασβεστολιθική ουσία από την οποία σχηματίζονται οι κοραλλιογενείς ύφαλοι) δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε νερά όπου υπάρχουν πολλές ακαθαρσίες και πεθαίνουν γρήγορα από ασφυξία. Επειδή οι πολύποδες αυτοί δεν μετακινούνται καθόλου, ο μόνος τρόπος αμύνης που διαθέτουν είναι η έκκριση μεγάλης ποσότητας μιας βλεννώδους ουσίας που παγιδεύει τα μόρια των ιζημάτων και το χτύπημα του νερού με τις βλεφαρίδες τους για να απομακρύνουν τα μόρια αυτά. 

    Όσο σοβαρές και αν είναι οι επιπτώσεις από τα βιομηχανικά κατάλοιπα, είναι ασήμαντες μπροστά στις καταστροφές που προκαλεί στους θαλάσσιους οργανισμούς η περιοδική εκβάθυνσης των λιμανιών.     

 

Πηγή :Εγκυκλοπαίδεια Κουστώ εκδόσεις <<ΑΛΚΥΩΝ>>  1985

 

Μολυσμένες Θάλασσες 

 

  Οι ζώνες εκείνες του ωκεανού που έχουν μεγαλύτερη σημασία για την επιβίωση των ζωντανών οργανισμών είναι εκείνες που βρίσκονται περισσότερο εκτεθειμένες στη μόλυνση. Και τ'αποτέλεσμα της μολύνσεως μόλις έχουν αρχίσει να γίνονται αισθητά. Βέβαια, η φύση έχει την ικανότητα να αυτοκαθαρίζεται. Μολυσμένοι ποταμοί μπορούν να αυτοκαθαριστούν αν ο άνθρωπος πάψει να τους μολύνει αδιάκοπα. 

   Χημικά εντομοκτόνα, ζιζανιοκτόνα και μυκητοκτόνα χρησιμοποιούνται αδιάκοπα από τους γεωργούς και παρασύρονται στη θάλασσα με τη βροχή και τα ποτάμια. Οι καπνοί από τα εργοστάσια κι οι άνεμοι διασκορπίζουν τις τοξικές ουσίες και η βροχή τις ρίχνει στη θάλασσα. Οι θαλάσσιες πετρελαιοπηγές συμβάλλουν στη μόλυνση με τη διαφυγή πετρελαίου κατά την άντληση. Τα τεράστια δεξαμενόπλοια που μεταφέρουν ακάθαρτο πετρέλαιο, ξεπλένουν τις δεξαμενές τους με νερό της θάλασσας. Σχεδόν όλα τα καράβια αδειάζουν τα ακάθαρτα νερά τους στην ανοιχτή θάλασσα. Εξωλέμβιες μηχανές αποβάλλουν μεγάλες ποσότητες πετρελαίου από τις εξατμίσεις τους, πόλεις, πολιτείες και χώρες ρίχνουν τόνους από απορρίμματα στη θάλασσα, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνουν τα κατάλοιπα των διάφορων βιομηχανιών, ακαθαρσίες από τον αδιάκοπο καθαρισμό των λιμανιών, οξέα και μέταλλα από τους αγωγούς αποχετεύσεως των χημικών εργοστασίων, ή των εργοστασίων χάρτου, οργανικές ύλες από τα εργοστάσια κονσερβοποιίας και συσκευασίας τροφίμων, όλα όσα μεταφέρονται από τους δημόσιους υπονόμους των πόλεων, δηλητηριώδη αέρια από τις δοκιμές διάφορων πολεμικών όπλων, βιολογικών και χημικών και τέλος ραδιενεργά κατάλοιπα. Επειδή ο συνολικός όγκος του νερού των ωκεανών φαίνεται πολύ μεγάλος σχηματίστηκε η εντύπωση πως όλα τα κατάλοιπα και άλλα ακόμη θα μπορούσαν να ριχτούν στη θάλασσα χωρίς να προκαλέσουν σοβαρή ζημιά. 

    Η θάλασσα δεν είναι ένας κοινός σκουπιδότοπος που δέχεται παθητικά ότι του ρίξουμε. Εξαιτίας των κινητικών, χημικών και φυσικών ιδιοτήτων του, το νερό της θάλασσας επιδρά πάνω σε ορισμένες τοξικές ή άλλες ουσίες που προκαλούν μόλυνση, φτάνει να είναι βιοδιασπώμενες. Μεγάλα αντικείμενα, όπως είναι τα βυθισμένα καράβια προσελκύουν τα ψάρια, γιατί αποτελούν για αυτά κάλυμμα. Η οξείδωση και οι διάφορες φυσικές ουσίες που είναι διαλυμένες στο νερό διαλύουν στο τέλος το καράβι και το κάνουν σκόνη αφού πρώτα χρησιμέψει για πολύ καιρό σαν τόπος κατοικίας σε διάφορους μικρούς οργανισμούς αλλά και μεγάλους που τρέφονται από τους μικρούς. Με άλλα λόγια, η θάλασσα έχει την ιδιότητα να αλλοιώνει ή τουλάχιστον να εξουδετερώνει, μερικές ξένες ουσίες. Μέταλλα, όπως ο χαλκός, ο σίδηρος, το νίκελ, το κοβάλτιο και ιδιαίτερα το μαγγάνιο, ιονίζονται και μεταφέρονται στον πυθμένα του ωκεανού, κατακαθίζουν συνήθως σαν οξείδια γύρο από τα μικρά αντικείμενα, βράχους, κόκαλα ψαριών, δόντια καρχαριών ή θραύσματα από αντικείμενα που πετάει εκεί ο άνθρωπος.

Το μεγαλύτερο μέρος των απορριμμάτων που φτάνουν στη θάλασσα διαλύεται και διασκορπίζεται, και μερικές ουσίες όπως είναι το θεϊκό οξύ εξουδετερώνονται πολύ εύκολα. Ο διασκορπισμός όμως των διάφορων ουσιών μπορεί να εξουδετερώνει τους κινδύνους από την ρύπανση όσο η περιεκτικότητα της θάλασσας σε βλαβερές ουσίες δεν ξεπερνά ορισμένα όρια.   

Η αλήθεια είναι, πως κανένας δεν ξέρει ακόμη πόση ζημιά προκαλούν και θα προκαλέσουν.

 

   

   Η θάλασσά όμως μαρτυρεί την παρουσία                                           Βρόμικα νερά από υπερβολική συγκέντρωση σ' αυτά                                    

    επικίνδυνων χημικών απορρυπαντικών.                                   οργανικών καταλοίπων. Η μυρωδιά τους είναι πιο 

                                                                                                                       α

ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

Τα σκουπίδια κυριαρχούν στον υδροβιότοπο Ναυπλίου-Νέας Κίου (φωτο)

16 Aug 2014

ballader

Off

ΑΛΙΠΕΔΑ ΚΑΛΥΒΙΩΝ, ΝΑΥΠΛΙΟ, ΝΕΑ ΚΙΟΣ, ΠΑΡΑΠΟΝΟ, ΥΓΡΟΒΙΟΤΟΠΟΣ

Οι δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος φαίνεται ότι πρέπει να ενταθούν, καθώς δεν είναι λίγοι οι υδροβιότοποι που είναι ξεχασμένοι από την Πολιτεία και τις τοπικές δημοτικές Αρχές.
Φωτογραφίες που έχουν συζητηθεί, από τη στιγμή που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο, αποκαλύπτουν απίστευτες εικόνες μόλυνσης  στον υγροβιότοπο της παραλιακής Ναυπλίου Νέας Κίου στην Αργολίδα.
Ο σπάνιας ομορφιάς υγροβιότοπος με μεγάλο πληθυσμό φυτών, ψαριών, πουλιών που μόνιμα ή ως «τακτικοί» επισκέπτες φιλοξενούνται στον βιότοπο και που κάποια απ’ αυτά δεν αποκλείεται να ανήκουν σε σπάνια είδη, έχει μετατραπεί σε χαβούζα με μπάζα και σκουπίδια.
Από τις εικόνες που κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, προκύπτει ότι κάποιοι πέταξαν ακόμα και ψόφια πρόβατα με αποτέλεσμα σήμερα να βρίσκονται σε πλήρη σήψη και με την ατμόσφαιρα να είναι αποπνικτική από την βρώμα που επικρατεί στην περιοχή.
Τα τελευταία χρόνια, αρκετοί περιβαλλοντικοί φορείς -και άλλες κινήσεις πολιτών- δίνουν τη μάχη τους για τη σωτηρία της προστατευόμενης με Προεδρικό Διάταγμα παράκτιας ζώνης (Αλίπεδα Καλυβίων) που αποτελεί σημαντικό σταθμό για μεταναστευτικά πουλιά αλλά και για τα εναπομείναντα οικοσυστήματα του βάλτου. Κάποιος μάλλον πρέπει να αναλάβει την ευθύνη και να προσπαθήσει να σώσει το περιβάλλον του υγροβιότοπου.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΑ ΣΕ ΘΑΛΣΣΕΣ ΚΑΙ ΑΚΤΕΣ

Παγκόσμια εθελοντική δράση για τα απορρίμματα σε θάλασσες και ακτές

Περιβάλλον Ενέργεια Οικολογία:
Τα απορρίμματα σε θάλασσες και ακτές αποτελούν μια μορφή ρύπανσης που συναντούμε, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, σε όλες της περιοχές του πλανήτη μας.
Την έκταση του προβλήματος σε παγκόσμιο επίπεδο έρχεται να επιβεβαιώσει η επετειακή αναφορά για τα 25 χρόνια υλοποίησης της Παγκόσμιας Ημέρας Εθελοντικού Καθαρισμού Ακτών(Ιnternational Coastal Cleanup – ICC), που δημοσίευσε την 22 Μαρτίου ο περιβαλλοντικός μη-κυβερνητικός οργανισμός Ocean Conservancy.
Η εθελοντική αυτή προσπάθεια ξεκίνησε το 1985 από μία ευαισθητοποιημένη κάτοικο στην Καλιφόρνια, που αποφάσισε να αφιερώνει μία ημέρα το χρόνο στον καθαρισμό της κοντινής της παραλίας στην οποία συναντούσε συνεχώς απορρίμματα.
Η πρωτοβουλία αυτή εξελίχθηκε με τα χρόνια σε παγκόσμια εκστρατεία κάθε Σεπτέμβριο, αποτελώντας το παλαιότερο και μεγαλύτερο γεγονός του είδους της στον κόσμο. Τα 25 αυτά χρόνια περισσότεροι από 8 εκατομμύρια κάτοικοι του πλανήτη έχουν συλλέξει 65 χιλιάδες τόνους απορριμμάτων από ακτές, όχθες ποταμών και λιμνών σε 152 χώρες.
Σημαντικό στοιχείο αποτελεί η καταγραφή των απορριμμάτων από τους εθελοντές, καθώς με τον τρόπο αυτό ανακαλύπτουμε χρήσιμα συμπεράσματα για το ανθρώπινο χέρι που «κρύβεται» πίσω από κάθε σκουπίδι. Για παράδειγμα, από τους καπνιστές προέρχονται 52 εκατομμύρια αποτσίγαρα που έχουν συνολικά συλλέξει οι εθελοντές, ποσότητα ικανή να γεμίσει 100 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων!
Επιπλέον, τα απορρίμματα σε θάλασσες και ακτές μπορεί να ξεκινούν ως ένα πρόβλημα τοπικό, αλλά τις περισσότερες φορές απαιτούν αντιμετώπιση σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς μέσω του ανέμου και των θαλάσσιων ρευμάτων αυτά μεταφέρονται μακριά. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της τεράστιας συσσώρευσης πλαστικών σε θαλάσσιες περιοχές του Ειρηνικού και του Ατλαντικού Ωκεανού, όπου η κυκλοφορία των επιφανειακών υδάτων είναι αργή λόγω της μικρής έντασης των ανέμων και των υψηλών συστημάτων πίεσης.
Οι ανεξέλεγκτες διαστάσεις που έχει πάρει το πρόβλημα της ρύπανσης με πλαστικά επιβεβαιώνεται και από το ICC: από το 1985 οι εθελοντές έχουν αφαιρέσει από τις ακτές 152 χωρών σχεδόν 8 εκατομμύρια πλαστικές σακούλες και 9,5 εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια, τα οποία, αν τα βάζαμε στη σειρά, υπερκαλύπτουν το συνολικό μήκος των ακτών της Ελλάδας και της Ιταλίας!
Σε αντίθεση με τα οργανικά απορρίμματα, τα πλαστικά που πλέουν στην επιφάνεια της θάλασσας δεν βιο-διασπώνται, αλλά μέσω της ηλιακής ακτινοβολίας φωτο-διασπώνται σε μικρότερα κομμάτια, τα οποία όμως δεν εξαφανίζονται. Συνεχίζουν το μακρύ τους ταξίδι μέσω της τροφικής αλυσίδας, ενώ αδιευκρίνιστες παραμένουν οι ακριβείς επιπτώσεις της μακροχρόνιας συσσώρευσης χημικών ουσιών που εκλύουν τα πλαστικά στους θαλάσσιους οργανισμούς και τον άνθρωπο.
Συχνά, τα απορρίμματα που αφήνουμε στις ακτές, από αμέλεια ή αδιαφορία, είναι αυτά που δρουν την επόμενη μέρα, εβδομάδα, μήνα ή χρόνο ως παγίδες θανάτου για άλλους ζωντανούς οργανισμούς. Θαλάσσιες χελώνες τρώνε πλαστικές σακούλες γιατί νομίζουν ότι είναι μέδουσες, θαλασσοπούλια καταπίνουν κομμάτια πλαστικού τα οποία από ψηλά φαντάζουν για ψάρια, παιχνιδιάρικα δελφίνια και φώκιες παγιδεύονται σε συνθετικά σχοινιά ή δίχτυα με αποτέλεσμα να τραυματίζονται και να πεθαίνουν από πνιγμό ή ασφυξία.
Μόνο από τους καθαρισμούς ακτών στο πλαίσιο του ICC από το 1985, εθελοντές έχουν εντοπίσει 4.073 θαλάσσιους οργανισμούς, που έχουν τραυματιστεί ή πεθάνει ως αποτέλεσμα της παγίδευσης τους σε κάθε λογής απορρίμματα. Στους οργανισμούς αυτούς συμπεριλαμβάνονται 221 θαλάσσια θηλαστικά και 1.449 πουλιά.
Στη χώρα μας, την εθελοντική αυτή δράση συντονίζει όλα αυτά τα χρόνια η Ελληνική Ένωση Προστασίας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος HELMEPA, προσκαλώντας τα μέλη της, συνεργαζόμενους φορείς και ευαισθητοποιημένους πολίτες σε όλη την χώρα να συμβάλλουν σε αυτή την προσπάθεια αφιερώνοντας μία ημέρα στον καθαρισμό της αγαπημένης τους ακτής ή/και του βυθού.
Εθελοντικοί καθαρισμοί ακτών πραγματοποιούνται όμως και σ όλη τη διάρκεια του έτους από παιδιά και νέους-μέλη των προγραμμάτων «Παιδική HELMEPA» και «Ναυτίλοι» αντίστοιχα, καθώς και από εταιρείες-μέλη της HELMEPA, με σκοπό να αναδείξουν την ευθύνη που έχουμε όλοι μας στη δημιουργία – και άρα και στην επίλυση – του προβλήματος.
Οι εθελοντικοί καθαρισμοί ακτών, αν και χρήσιμο εργαλείο για τη συλλογή δεδομένων και την περιβαλλοντική ενημέρωση και ευαισθητοποίηση τοπικών κοινωνιών, αποτελούν συμβολική πρωτοβουλία και από μόνοι τους δεν μπορούν να δώσουν λύσεις στο πρόβλημα.
Αυτό που τώρα απαιτείται είναι γενναίες πρωτοβουλίες και συνέργειες μεταξύ ατόμων και κοινωνικών ομάδων, του ιδιωτικού τομέα, κυβερνητικών φορέων, και διακρατικών οργανισμών για την εξεύρεση πρακτικών και αποτελεσματικών λύσεων με σκοπό την πρόληψη της ρύπανσης θαλασσών και ακτών με απορρίμματα.
Για το econews
Newslink Hellas

οι εθελοντικές δράσεις για το περιβάλλον στην πόλη μας

ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ .
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε από την Ευρωπαική Επιτροπή το 2010 ,μόνο το 0,3 %του ελληνικού πληθυσμού ασχολείται με εθελοντικές δράσεις ,ποσοστό που μεταφράζεται σε 32.000 άτομα !!!Εδώ μπορείτε να βρείτε όλους τους οργανισμούς που ασχολούνται με τον εθελοντισμό με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος και να γίνετε μέλος του σπουδαίου αυτού σκοπού .
Greenpeace
WWF
ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ
ΑΝΙΜΑ
ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS
MOM
ΥΔΡΟΝΑΥΤΕΣ
ΑΡΧΕΛΩΝ

Υπεραλίευση: Κάθε πέρσι και καλύτερα...

Κάθε πέρσι και καλύτερα, λένε οι ψαράδες στη Μεσόγειο και στις θάλασσες που βρέχουν την Ελλάδα. Ολοένα και συχνότερα τα δίχτυα ανεβάζουν λιγότερα και μικρότερα ψάρια... Τι θα μπορούσε να γίνει για να ανακοπεί η υπεραλίευση στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο, για να αρχίσουν να ανακάμπτουν οι πληθυσμοί των ψαριών;

Η υπεραλιευση αδειαζει τη Μεσογειο

Κάθε πέρσι και καλύτερα, λένε οι ψαράδες στη Μεσόγειο και στις θάλασσες που βρέχουν την Ελλάδα. Ολοένα και συχνότερα τα δίχτυα ανεβάζουν λιγότερα και μικρότερα ψάρια. Η εικόνα για τις ποσότητες των ψαριών στη Μεσόγειο είναι πολύ ανησυχητική, ζοφερή την είχε χαρακτηρίσει η τελευταία σχετική έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: το 96% τουλάχιστον των βυθόβιων ψαριών της Μεσογείου υπεραλιεύεται, ενώ για τα πελαγικά είδη, όπως η σαρδέλα και ο γαύρος, το αντίστοιχο ποσοστό ξεπερνά το 71%. Δεν πρόκειται φυσικά για πρόχειρες εκτιμήσεις, αλλά για ανάλυση των επιστημονικών γνωμοδοτήσεων σχετικά με την κατάσταση των αποθεμάτων στη Μεσόγειο.



Βιοποικιλότητα

Μάλιστα, όπως δείχνουν τα επιστημονικά στοιχεία η Μεσόγειος αντιμετωπίζει πιο έντονο πρόβλημα από άλλες θαλάσσιες περιοχές, όπου φαίνεται οι πληθυσμοί των ψαριών να ανακάμπτουν μετά τη λήψη ορισμένων μέτρων. Για παράδειγμα, στην περιοχή του Βορειοανατολικού Ατλαντικού, η οποία περιλαμβάνει τη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα, η υπεραλίευση μειώθηκε. Από το 86% που ήταν το 2009 (υπεραλιεύονταν τα 30 από τα 35 αποθέματα που είχαν εξεταστεί) έπεσε στο 41% το 2014 (19 από 46 αποθέματα). Την αυξημένη απειλή για τη βιοποικιλότητα των ψαριών στη Μεσόγειο σημειώνει και αντίστοιχη έρευνα της Greenpeace, σύμφωνα με την οποία η υπεραλίευση στη Μεσόγειο και τις ελληνικές θάλασσες φτάνει το 82%, ως μέσο όρο, έναντι 63% των ψαριών στον Ατλαντικό Ωκεανό.

Την πραγματικότητα αυτή ανέδειξε και έρευνα του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), υπογραμμίζοντας πως ενώ στις θαλάσσιες περιοχές της Ευρώπης που βρίσκονται στον Ατλαντικό έχει υπάρξει σταθεροποίηση ή ακόμη και αύξηση των αλιευτικών αποθεμάτων, στη Μεσόγειο η κατάσταση βαδίζει από το κακό στο χειρότερο. Η έρευνα διαπιστώνει πως μετά το 1990 έχει μειωθεί πολύ η ηλικία των ψαριών που αλιεύονται, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνουν να αναπαραχθούν. Πρόκειται για αποτέλεσμα της εντατικής υπεραλίευσης. Αν τα ψάρια αφήνονταν να φθάσουν σε ώριμη ηλικία, ώστε να γεννήσουν έστω μια φορά, τότε θα υπήρχε σημαντική βελτίωση στα αλιευτικά αποθέματα της Μεσογείου, σημειώνεται. Σύμφωνα με τα υπολογιστικά μοντέλα που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές (Παρασκευάς Βασιλακόπουλος επικεφαλής, Χρήστος Μαραβέλιας και Γιώργος Τσερπές), τα ιχθυαποθέματα θα ήταν πολύ πιο ανθεκτικά στην υπεραλίευση αν τα ψάρια πιάνονταν λίγα χρόνια αφότου έφταναν στην αναπαραγωγική ωριμότητά τους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για βυθόβια ψάρια (δηλαδή ζουν κοντά στον βυθό), όπως ο μπακαλιάρος και το μπαρμπούνι, και τα οποία αποτελούν στόχο των σαρωτικών διχτυών που ρίχνουν οι τράτες. Η έρευνα των επιστημόνων δημοσιεύτηκε στο έγκυρο διεθνές περιοδικό «Current Biology».
Η ποσότητα των ψαριών που αλιεύεται στη Μεσόγειο είναι μεγάλη, ξεπερνά το 1,5 εκατομμύριο τόνους το έτος, ενώ όπως έχει ανακοινώσει η Greenpeace το 83% των τόνων και των ξιφιών που αλιεύονται είναι μικρότερα του επιτρεπόμενου μεγέθους.
Η Διεθνής Ενωση για τη Διατήρηση της Φύσης, η οποία εκδίδει τον Κόκκινο Κατάλογο των Ειδών, στον οποίο περιλαμβάνονται τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, έχει προειδοποιήσει πως η υπεραλίευση, η μόλυνση, η απώλεια των φυσικών τους ενδιαιτημάτων και η κλιματική αλλαγή απειλούν με εξαφάνιση 43 είδη θαλάσσιας ζωής της Μεσογείου μέσα στα επόμενα 40 χρόνια. Μεταξύ των 15 ειδών που διατρέχουν άμεσο ενδεχόμενο αφανισμού τα 14 είναι σαλάχια και καρχαρίες. Οι χελώνες, τα δελφίνια, τα λαβράκια, οι ροφοί, η μουρούνα και ο κιτρινόπτερος τόνος θεωρούνται απειλούμενα ή ευάλωτα σε μείωση πληθυσμού.

Αδυναμία ελέγχων

Μπορεί να ελεγχθεί η υπεραλίευση στη Μεσόγειο; Ολοι θεωρούν πως αποτελεί ένα πολύ δύσκολο έργο, για το οποίο τόσο οι κυβερνήσεις όσο και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν έκαναν όσα έπρεπε για πολλές δεκαετίες.

Ενδεικτική είναι μια καταγγελία από την περιβαλλοντική οργάνωση Pew Environment Group σύμφωνα με την οποία οι ποσότητες ερυθρού τόνου που διοχετεύθηκε στην αγορά της Μεσογείου ήταν κατά 140% αυξημένες σε σχέση με τα στοιχεία που είχαν δώσει οι αλιευτικές εταιρείες. Δηλαδή η περιβαλλοντική οργάνωση έθεσε ευθέως θέμα μη αξιόπιστων στοιχείων και αδυναμία των Αρχών να ελέγξουν τα νέα πιο αυστηρά μέτρα που έχουν επιβληθεί ειδικά για τον περιορισμό της υπεραλίευσης του τόνου.

Παρά την οξύτητα του προβλήματος συνεχίζεται η χρήση καταστροφικών μεθόδων αλίευσης, όπως τα δίχτυα που σαρώνουν τον βυθό, μαζεύοντας αδιακρίτως όλους τους ζωντανούς οργανισμούς και καταστρέφοντας το περιβάλλον.

Λύση τα θαλάσσια καταφύγια

Τι θα μπορούσε να γίνει για να ανακοπεί η υπεραλίευση στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο, για να αρχίσουν να ανακάμπτουν οι πληθυσμοί των ψαριών; Προφανώς απαιτείται ένα σύνολο μέτρων, η πρόταση όμως για τη δημιουργία θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών, ενός δικτύου θαλάσσιων καταφυγίων, ξεχωρίζει. Σύμφωνα με τον ορισμό της Greenpeace, τα θαλάσσια καταφύγια είναι περιοχές όπου αποκλείεται κάθε χρήση που αφαιρεί κάτι από τη θάλασσα, όπως είναι η αλιεία και η εξόρυξη, καθώς και κάθε δραστηριότητα η οποία απορρίπτει οτιδήποτε σε αυτή. Σε κάποιες πολύ ευαίσθητες περιοχές μπορεί να απαγορεύεται κάθε δραστηριότητα. Σε άλλες μπορεί να επιτρέπεται η χαμηλής έντασης, μη καταστροφική αλιευτική δραστηριότητα, με την προϋπόθεση ότι αυτή θα είναι βιώσιμη και θα είναι προϊόν απόφασης στην οποία θα έχουν πλήρη συμμετοχή οι εμπλεκόμενες τοπικές κοινωνίες.

Η δυνατότητα ανάκαμψης των ιχθυοαποθεμάτων είναι εντυπωσιακή, εάν υπάρχει βέβαια σωστή διαχείριση. Στην περιοχή της Κορσικής, η μέση μάζα των εμπορικών ειδών ψαριών μεγάλωσε περίπου 2,3 φορές μέσα σε διάστημα τεσσάρων χρόνων και 6 φορές σε είκοσι χρόνια. Αντίθετα, στο καταφύγιο της Σαρδηνίας η αύξηση στη μάζα των ψαριών ήταν μόνο 0,2 φορές έπειτα από 10 χρόνια προστασίας. Ερευνα που διεξήχθη απέδωσε τη διαφορά αυτή στο ανεξέλεγκτο παράνομο ψάρεμα στην περιοχή της Σαρδηνίας.

ΘΑΛΑΣΣΑ ΔΡΑΣΕΙΣ

Ας μιλήσουμε λίγο για τον τόπο μου http://thalassaproject.mom.gr/displayITM15181.html?ITMID=60&LANG=GR

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΡΥΠΑΝΣΗΣ

Η ρύπανση του περιβάλλοντος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα, γι' αυτό και πολλοί διεθνείς οργανισμοί, φορείς, οργανώσεις και κυβερνήσεις καταβάλλουν κοινές προσπάθειες για την αντιμετώπισή της. 




Στις οικολογικές οργανώσεις συµµετέχουν άνθρωποι οι οποίοι:

 • θεωρούν ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι υπόθεση που αφορά όλους µας, γι’ αυτό και εργάζονται εθελοντικά
 • δίνουν καθηµερινές µάχες για την προστασία και την υπεράσπιση του περιβάλλοντος σε τοπικό, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
 • εργάζονται συλλογικά, υπεύθυνα και αποτελεσµατικά για την προστασία της κατατρεγµένης φυσικής µας κληρονοµιάς.
 • έχουν σαν στόχο την ενηµέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών.
• προσφέρουν μακρυά από τα όποια συµφέροντα, πολιτικά και οικονοµικά, τοπικά και παγκόσµια.
 • αποκτούν καινούργιες εµπειρίες µέσα από ένα δυναµικό τρόπο παρέµβασης των πολιτών µε στόχο την εξέλιξη της κοινωνίας.
• διασκεδάζουν, γνωρίζουν και άλλους νέους ανθρώπους και µοιράζονται τον χρόνο τους δηµιουργικά για ένα καλύτερο κόσµο.

Καποιές γνωστές οικολογικές οργανώσεις είναι:

• GreenPeace ,
• Πανελλήνιο ∆ίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων ,
• WWF ΕΛΛΑΣ ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ ,
• Ελληνική Εταιρεία για την Προστασία του Περιβάλλοντος και της Πολιτιστικής Κληρονοµιάς Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας - ΑΡΧΕΛΩΝ 
• Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, 
• Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία,
• Εταιρεία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας - ΜΟΜ 
• Ελληνική Ζωολογική Εταιρεία 
• ecocity 

Περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν εδώ

ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗ

ΔΕΙΤΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ
http://archipelago.gr/iliko-evesthitopiishs/iliko-evesthitopiisis-gia-thalassia-thilastika-ke-chelones/

Η ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΡΥΠΑΝΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΛΟΙΩΝ

            Είναι γνωστό ότι τα εμπορικά πλοία κατά την επιχειρησιακή τους λειτουργία κινδυνεύουν από κάθε είδους ατυχήματα. Οι κίνδυνοι της θάλασσας προέρχονται από σφοδρούς ανέμους και την κίνηση των κυμάτων, τα παλιρροιακά ρεύματα, την ομίχλη, τους υφάλους ιδίως κοντά σε ακτές και τα διάφορα αβαθή.

Νιτρορύπανση και ευτροφισμός

Οι μεγάλες συγκεντρώσεις  νιτρικών και  φωσφορικών ιόντων στα ύδατα κυρίως από την απόρριψη αποβλήτων από γεωργοκτηνοτροφικές δραστηριότητες και αστικών λύματων αποτελούν τα κύρια αίτια δημιουργίας του φαινομένου του ευτροφισμού. Ο ευτροφισμός έχει διαταράξει σε μεγάλο βαθμό την οικολογική ισορροπία των υδατικών οικοσυστημάτων των θαλασσών (αλλά και των ποταμών και λιμνών) στον πλανήτη μας.

Ο ευτροφισμός έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη μονοκύτταρων φυκών (άλγες – algae) που προκαλεί η αύξηση της συγκέντρωσης των θρεπτικών στοιχείων στα υδατικά συστήματα. Μετά από μία σε υψηλό επίπεδο ανάπτυξη των φυκών ακολουθεί η νέκρωση και η αποσύνθεση της τεράστιας αυτής βιομάζας η οποία δημιουργεί αναερόβιες συνθήκες.Ο ευτροφισμός οδηγεί στην εξαφάνιση της μακροφυτικής υδρόβιας βλάστησης και τελικά σε μαζικούς θανάτους ψαριών από ασφυξία. Δείτε εδώ ένα σχετικό άρθρο

Υπεραλίευση. Τι σημαίνει πραγματικά για σένα;

 

 

 

Υπεραλίευση.
Τι σημαίνει πραγματικά για σένα;

 

Ζούμε μια ψευδαίσθηση ότι η θάλασσα είναι μια ανεξάντλητη πηγή, από την οποία μπορούμε να παίρνουμε ό,τι και όσο θέλουμε... Ας αναρωτηθούμε όμως: από πού προέρχεται η κουτσομούρα που τρώμε στην ταβέρνα; Με ποιο τρόπο αλιεύθηκε και τι μας στοιχίζει πραγματικά το ψάρι αυτό;

Η αλόγιστη και καταστροφική αλιεία συμβαίνει παντού! Αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ελληνικές θάλασσες και η αλιευτική μας οικονομία, με μεγάλα αλιευτικά σκάφη, όπως οι μηχανότρατες να καταστρέφουν το βυθό αφήνοντας ελάχιστη ζωή πίσω τους. Κάθε χρόνο μόνο από τις μηχανότρατες, τα μη δημοφιλή ψάρια που πετιούνται πίσω στη θάλασσα νεκρά, ξεπερνούν τους 15.000 τόνους. Πρόκειται για μια τεράστια σπατάλη ζωής, με αποτέλεσμα το 65% των ψαριών της χώρας μας ήδη να υπεραλιεύεται.

Έτσι, ο τρόπος με τον οποίο αλιεύονται η κουτσομούρα και τα άλλα εμπορικά ψάρια, μας στοιχίζει την υγιή κατάσταση των θαλασσών μας και το οξυγόνο που μας προσφέρουν, το ψάρι που δε θα έχουμε αύριο στο πιάτο μας, το μέλλον 40.000 παράκτιων  ψαράδων, την ταυτότητά μας. Aν θέλουμε λοιπόν και αύριο ζωντανές θάλασσες γεμάτες ψάρια, χρειαζόμαστε θαλάσσια καταφύγια και δραστικά μέτρα για την αλιεία σήμερα! Προστατεύοντας τις ελληνικές θάλασσες, προστατεύουμε τη δική μας ζωή.

Πώς ψαρεύει η μηχανότρατα;

 

Η μηχανότρατα είναι το λιγότερο επιλεκτικό από όλα τα αλιευτικά εργαλεία. Αδειάζει το βυθό και σπαταλά αλόγιστα τη θαλάσσια ζωή και το ψάρι μας. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι το 45% της ψαριάς της δεν φτάνει ποτέ στις ψαραγορές, γιατί δεν έχει επαρκή εμπορική αξία. Έτσι, οργανισμοί όπως ο γόνος, μη δημοφιλή ψάρια, κοράλλια κ.α. πετιούνται πίσω στη θάλασσα αμέσως μετά την αλίευσή τους, νεκρά.

Αποτελείται από ένα τεράστιο δίχτυ που σύρεται από δύο συρματόσχοινα δεμένα σε δύο μεταλλικές πλάκες (πόρτες), οι οποίες ακουμπούν και ξύνουν τον πυθμένα διατηρώντας το δίχτυ ανοιχτό για να πιάσει τα ψάρια που βρίσκονται εκεί.

Σέρνοντας τις πόρτες και το δίχτυ στον πυθμένα, καταστρέφει ευαίσθητα θαλάσσια οικοσυστήματα, που χρειάστηκαν εκατοντάδες χρόνια για να δημιουργηθούν, όπως αποικίες κοραλλιών και λιβάδια Ποσειδωνίας. Οικοσυστήματα που αποτελούν καταφύγια και τόπο αναπαραγωγής για πολλά είδη ψαριών.